«Είμαι η Θέκλα Πετρούτσιου, η κόρη του Αντωνάκη και της Λίτσας, οι οποίοι κατάγονται και οι δύο από το Καϊμακλί. Βασικά η μητέρα μου εγεννήθηκε στο Καϊμακλί, αλλά έζησε στο Ξερό. Ο πατέρας μου ζούσε στο Καϊμακλί από την ημέρα που γεννήθηκε. Ο παππούς μου, ο Πέτρος Πετρούτσιος, πήγε στην Αμερική μαζί με άλλους Καϊμακλιώτες, για μια καλύτερη ζωή. Έκαμεν διάφορες δουλειές τσει μέσα, μεταξύ των οποίων και την τέχνη των λουκάνικων! Και έτσι, το 1930 με το μεγάλο κραχ στις ΗΠΑ, όταν ήρτε πίσω Κύπρο, το διαβατήριό του έγραφε Petros Petroutsios “Sausage Maker”.
Άνοιξε κρεοπωλείο και έμαθε την τέχνη στον παπά μου, τον Αντώνη, που επήαιννεν στο μαγαζί που πολλά μικρή ηλικία και έτσι έμαθε σωστή δουλειά, γιατί και ο παππούς μου και μετά ο παπάς μου ήταν και οι δυο πολλά επαγγελματίες.
Ο πρώτος του και σχεδόν, σχεδόν, μόνος υπάλληλος ήταν ο Μουσταφά! Ο Μουσταφά ήταν Τουρκοκύπριος και εν ήταν απλά υπάλληλος, ήταν κάτι σαν οικογένεια. Εδούλεψεν πολλά χρόνια με τον παπά μου, όπως με τον πόλεμο του ’74 έφυεν που τον τόπο μας, τον τόπο του.
Όταν το 2003 ανοίξαν τα οδοφράγματα τζιαι εθώρες τις τεράστιες ουρές από εμάς προς τα ‘κει με τους ανθρώπους που επηαίνναν να δουν τα σπίτια τους, ο Μουσταφά επήεν στο Λήδρα Πάλας και ήβρεν έναν ταξιτζή και εζήτησεν του να τον φέρει δαμέ, στο κρεοπωλείο. Τόσο πολλά εσυγκινήθηκεν ο ταξιτζής όταν του εξιστόρησε την ιστορία του με τον παπά μου, που του είπε “όι εν θα σε αφήκω τζιαι να φύω, εν να μείνω να τη δω τούντ’ τη σκηνή”. Και πράγματι έμεινε.
Ουυυ, θυμούμαι τσείντη μέρα, εμείς ήμασταν σπίτι, έπιασεν τηλέφωνο στο σπίτι ο Μουσταφά εμίλησεν μου και εγώ αναγνώρισα τη φωνή του. Το τι ακολούθησε είναι μια άλλη ιστορία, συγκίνηση, κλάμα, χαρές. Και πιάσαμε το νήμα που τζιαμέ που το αφήκαμε, και ο Μουσταφά συνέχισε να δουλεύει με τον παπά μου μέχρι που αρρώστησε και εχάσαμεν τον.
Κάποια χρόνια μετά έφυεν και παπάς μου. Μες στο κρεοπωλείο, σχεδόν, όπως ήθελεν ο ίδιος “εγώ δα μέσα εν να πεθάνω”. Τζιαι πράγματι, έτσι έκαμεν. Στις 24 Δεκεμβρίου, Χριστούγεννα, ήρταμεν στο μαγαζί για κάτι τελευταίες παραγγελίες. Έκατσεν πας στην καρέκλα, νομίζω εν τον είδα ποτέ μου να κάθεται. Επροσπαθούσεν να κόψει το κρέας, εν τα κατάφερνε “παπά, εν η ππαλα, φταίει η ππάλα” είπα του, κι αφού τα κανονίσαμε, επήρα τον σπίτι. Μια δυο μέρες μετά, εκατέβηκεν που το σπίτι του, το καμάρι του, εκοίταξεν ψηλά, εφώναξεν τρεις φορές τη μάμα του και εμπήκεν στο ασθενοφόρο. Ήξερα ότι εν θα τον ξαναδώ πίσω στο σπίτι.
Έτσι ήταν ο Αντωνάκης Πετρούτσιος, ένας άνθρωπος ωραίος και περήφανος».
Κατέβασε εδώ τον χάρτη και κάνε τον περίπατο μόνος/μόνη σου
Θεατρικός Περίπατος «άκου τα βήματα του Καϊμακλιού»
Συνεντεύξεις: Ιλιάνα Κουλαφέτη
Κείμενα: Ιλιάνα Κουλαφέτη – Χρήστος Μιχάλαρος
Δραματοποίηση: Πωλίνα Ματθαίου
Επί (σκηνής και) δρόμου: Πωλίνα Ματθαίου – Γιάννης Μίνως
Σχεδιασμός: Ελευθερία Ξενοφώντος
Μοντάζ: Χάρης Βαρελιάς / Volume Films
Μετάφραση βίντεο: Μαρία Χριστοδούλου
Σκηνογραφική βοήθεια: Ελένη Γεωργίου
Χορηγοί:
Διοργανωτής: Urban GorillasΜέγας χορηγός:Υποστηρικτές:Για το Urban Gorillas
Φεστιβάλ Πάμε Καϊμακλί 2023 | Ιστορίες άλλωςΦως
