Κείμενο/Φωτογραφίες: Χρήστος Μιχάλαρος
Ο Σταύρος Σταύρου είναι από την Κερύνεια και σήμερα κάθεται στην Αγία Βαρβάρα. Είναι 63 ετών αλλά δεν του φαίνεται καθόλου. Τον Οκτώβριο αφυπηρέτησε, όχι από την δουλειά που κάνει σήμερα, αλλά από την επί δεκαετίες εργασία του σε εταιρίες που φτιάχνουν βάρκες με φάιμπεργκλας και πλαστικό στη Λεμεσό. Μετά ήρθε στη Λευκωσία, όπου εργάστηκε ως μάνατζερ σχεδιασμού και παραγωγής σε βιομηχανίες με έπιπλα και ξενοδοχειακό εξοπλισμό. Και το 2004, τους βαρέθηκε όλους. Αποφάσισε να ανοίξει ένα εργαστήριο με πηλό στο κέντρο. Τελικά, το 2010 άνοιξε το «Atelier d’art 568» επί της οδού Αριστοτέλους στην Παλιά Λευκωσία. Δεν βλέπε τηλεόραση και δεν γνωρίζει τις ειδήσεις. Αγαπάει την τέχνη, αλλά τον έχει κατακτήσει ο πηλός.
«Πάντα μου άρεσαν οι τρισδιάστατες κατασκευές από ξύλο, από μέταλλο και άλλα υλικά, αλλά με τον πηλό μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι εύπλαστος, ενώ με το ψήσιμο γίνεται “eternal”. Φτιάχνω φλιτζάνια, κούπες και πιάτα, αλλά το πιο περίπλοκο πράγμα που έχω φτιάξει είναι ένα γλυπτό από πηλό, για το οποίο πόζαρε μια κοπέλα».
Ο κόσμος ενδιαφέρεται πολύ για τις κατασκευές του. Οι τουρίστες, περνώντας από τον μικρό και «κρυμμένο» δρόμο, μπαίνουν πάντα μέσα να χαζέψουν. Επίσης, υπάρχουν πολλοί νεαροί που ενδιαφέρονται για μαθήματα κεραμικής. Το ποιος αγοράζει κεραμικά όμως είναι άλλη ιστορία.
